Aan alles komt een eind..

Switi Sranang,

Het afscheid nadert.
5 maanden lang hebben we lief en leed met elkaar mogen delen. Wat heb ik lekker over je lopen klagen en zeuren. Het was in het begin zo wennen dat ik niet wist hoe snel het 3 juli van mij mocht worden. Maar goed, we zijn nu 5 maanden verder en laten we eerlijk zijn: Wat hebben we een plezier gehad samen!

De afgelopen weken waren een gekkenhuis! Alles moest afgerond, ingeleverd en beoordeeld worden.
Laat ik beginnen met het ergste: De Examenlessen.
Dit was echt de ergste hindernis van de gehele stage. Niet dat ik zo onzeker ben over mijn doceer skills, maar mijn kinderlijke angst voor de grote boze heks die mijn lessen ging beoordelen speelde parten. Het was VRE-SE-LIJK! Met klotsende oksels, knikkende knieën en een trillende onderlip heb ik het overleefd en is de stage met succes afgerond.
Na de examenlessen stond de volgende ellende op de stoep en dat was de afronding van mijn onderzoek. Maar om nou direct van het ene drama naar het andere drama te hoppen was natuurlijk ook een beetje te veel van het goede. Vandaar dat Mandy en ik onszelf getrakteerd hadden op een weekendje schildpadden kijken. Het was echt een geweldige ervaring! Vanaf het vertrekpunt moesten we 2 uur varen door een moeras. Het was dan ook erg verassend om na die 2 uur opeens aan te komen op een groot en ruig strand waar we de komende nacht zouden verblijven. Met een beetje geluk zouden we schildpadden spotten die hier hun eieren gingen leggen. Het schildpadden seizoen was namelijk al een beetje op zijn eind gekomen en het zou dus wel eens zo kunnen zijn dat we dikke, vette pech hadden en dat de enige eieren die we te zien zouden krijgen , 's morgens bij het ontbijt op ons bordje lagen.
Gelukkig hadden we in plaats van pech, dikke vette mazzel en was er direct bij aankomst al een schildpad aan land gekomen. Na deze, volgden er nog 13 en waren Mandy en ik helemaal gelukkig!

Maar ja, na zonneschijn komt regen, en moesten we toch maar eens aan de afronding van het onderzoek beginnen.
Na 4 maanden in alle hoeken en gaten van elk archief, bibliotheek en boekenwinkeltje te hebben rondgeneusd, had ik eigenlijk nog niets. Tip van mijn begeleider: Maak er wat van! Dit advies heb ik natuurlijk ter harte genomen en met de nodige creativiteit heb ik het verslag voltooid.

Na al deze noeste arbeid was het echt even tijd voor vakantie! Mandy en ik hadden onze keus op Curaçao laten vallen en dus zaten we 12 uur na het inleveren van het onderzoek in het vliegtuig naar Bon Bini Beach. We hebben 8 heerlijke dagen gehad die we met o.a. zonnen, shoppen, duiken, nog meer zonnen en lekker eten hebben gevuld.
Na deze heerlijke onderbreking mochten we nog even terug naar 'huis' om te gaan genieten van onze laatste week in Suriname. Die laatste week is nu aangebroken en ik zie met pijn in mijn buik het afscheid dichterbij komen (neem alleen al het feit dat ik NOOIT al mijn kleding in de koffer krijg).

We hebben nog 8 dagen en daar gaan we van genieten!

Mi o si yu!